این پست کاملا از سایت جناب ستاریان کپی شده است ، و تنها به این دلیل اینجا پست کردم چون واقعا این وال رو دوست دارم ، و از آهنگ هاش خوشم میاد :
تنها ترین نهنگ دنیا عنوانی بود که نیویورک تایمز در سال ۲۰۰۴ به یک وال آبی داد. مدت دو دهه است که دانشمندان در جستجوی صدای اسرار آمیز نهنگی هستند که به نهنگ تنهایی معروف شده است و فرکانس صدایی تولید میکند که به هیچ گونه نهنگ دیگری در جهان شباهت ندارد. نهنگ ۵۲ هرتزی (۵۲-hertz whale)، نامی بود که دانشمندان پس از ضبط صدایش برای او در نظر گرفتند .
محدوده صوتی آواز والهای آبی بین ۱۵ تا ۲۰ هرتز است در حالی که آواز این نهنگ فرکانسی معادل ۵۲ هرتز داشت ، در نتیجه توسط هیچ نهنگ دیگری قابل شنیدن و شناسایی نبود …
این نهنگ که به خاطر فرکانس صدایش «۵۲ هرتز» نیز نامیده میشود تنهاترین نهنگ دنیا خوانده میشود که هیچ پاسخی برای نغمههای عاشقانهاش دریافت نمیکند. «۵۲ هرتز» نه تنها در فرکانسی به مراتب بالاتر میخواند، بلکه بسیار کوتاهتر و به دفعات بیشتری نسبت به دیگر گونههای نهنگ میخواند، تو گویی به زبانی صحبت میکند که تنها خود آن را میفهمد و عجیبتر آنکه در انتخاب مسیر مهاجرت خود هم هرگز مسیر سایر نهنگها را انتخاب نمیکند!
گروه iday که یک گروه موسیقی روسی میباشد با الهام از زندگی این نهنگ یک قطعه ساختهاست که از صدای ضبط شده همین نهنگ تنها هم در این قطعه استفاده شده است. صدای پس زمینه آهنگ آوای تنهاترین نهنگ دنیاست. این داستان شاید حکایت تنهایی خیلی از ما باشد، سخن گفتن و زیستن در آواها ، رویاها و دنیاهایی که توسط دیگران قابل دیدن، شنیدن و درک کردن نیست.
به این آهنگ بسیار زیبا در زیر گوش دهید: